Menu
Cytat
Najprostsza droga do zniewolenia narodu wiedzie poprzez zawładnięcie jego kredytem.
Mayer Amschel Rothschild
Statystyki
Uaktualnienie: 12.04.2020
Jeżeli polubiłeś tę stronę,
wypełnij, proszę, formularz.

Dlaczego wciąż brak nam pieniędzy?

Bankowa "Puszka Pandory"

Garet Garrett, uważany za "najbardziej przenikliwego komentatora ekonomicznego Stanów Zjednoczonych" czyni takie intersujące uwagi na temat tragicznej abstrakcji — kredytu bankowego- w swej książce The Bubble that Broke the World (Mydlana bańka o którą potknął się świat.):
Ta nieprawdopodobna spirala kredytowa jest najprzemyślniejszym, najbardziej niezawodnym, najmniej zrozumiałym i — tuż po potężnych środkach wybuchowych — najniebezpieczniejszym ze wszystkich odkryć i wynalazków stanowiących o naszym życiu i śmierci. Sami bankierzy wiedzą o nim naprawdę tylko to, jak się tym posługiwać na codzień.

Wszystko ponadto — to puszka Pandory...


Philip A. Benson, Prezes American Banker's Association (Amerykańskiego Stowarzyszenia Bankierów), w przemówieniu w Milvaukee, wygłoszonym 8 lipca 1939 roku powiedział:
Nie ma bardziej bezpośredniej drogi do zawładnięcia narodem niż poprzez jego system kredytowy.


W.E. Gladstone stwierdził pewnego razu:
Od czasu, gdy objąłem urząd Kanclerza (w grudniu 1852r.) przekonałem się, że w sprawie finansów Państwo przyjęło zasadniczo fałszywą postawę wobec Banku i City. Istota sprawy polegała na tym: Rząd nie miał sprawować decydującej władzy w sprawach finansowych, lecz miał się zgodzić na to, aby Władza Pieniądza stała się przemożna i niepodważalna. Nie mogłem się pogodzić z tą sytuacją i od samego początku podjąłem walkę poprzez umacnianie rządowych uprawnień finansowych. Napotkałem na nieustępliwy opór Prezesa i Wiceprezesa Banku (Angielskiego), którzy zajmowali fotele w Parlamencie; prawie przy każdej okazji miałem przeciw sobie City.
(Określenie "City" odnosi się w Londynie do instytucji bankowych i finansowych. Cytat pochodzi z Life of Gladstone, Morley'a.)

Kościół, poza paroma wyjątkami, zachowywał grobowe milczenie na temat polityki finansowej, w obliczu niesłychanego problemu doczesnego — odwracając oczy ku niebu.

Jednym z dwóch wyjątków był Arcybiskup Le Fanu, Prymas Australii w okresie depresji. Wypowiedział się często i z odwagą przeciw polityce finansowej tak brzemiennej w społeczne klęski Antychrysta.

Anglikański Prymas Australii (Arcybiskup Le Fanu) powiedział w październiku 1935 roku:

Każdy członek społeczeństwa jest spadkobiercą wszystkich wynalazków i całej wiedzy naukowej, które uczyniły to życie łatwiejszym. Jednakże te wartości i wzmożone możliwości nie są tak dostępne jak być powinny.

Nasz obecny system finansowy nie spełnia swych zadań. Zasadniczy chrześcijański sprzeciw wobec istniejącego systemu kapitalistycznego i wobec nieodłącznej odeń — jak się zdaje — kontroli pieniądza przez bankierów, polega na tym, że kapitalizm utrzymuje osobę ludzką w niewoli wymogów polityki finansowej.


Drugim wyjątkiem był Papież Pius XI, który w encyklice Quadragesimo Anno napisał:
W naszej epoce od razu uderza w oczy nie tylko nagromadzenie bogactw, ale ponadto skupienie ogromnej, niczym nie ograniczonej władzy ekonomicznej w ręku małej liczby ludzi...

Władza ta jest szczególnie wielka u tych, którzy będąc absolutnymi właścicielami i panami pieniądza, zarządzają kredytem i rozdzielają go według swego uznania. W ten sposób doprowadzają jakby krew do całego organizmu ekonomicznego, którego życie trzymają niejako w swoim ręku, tak, że bez ich zgody nikt już nie śmie nawet odetchnąć.