Bankierzy to dzisiejsi faryzeusze

Tydzień naukowy i tegoroczny Kongres mają się ku końcowi. Wkrótce spakujemy nasze walizki i wrócimy do domu. Ale zanim to zrobimy chciałbym, abyśmy sobie zadali pytanie: „Co zrobimy z tym, czego się tu nauczyliśmy?”. Bez wątpienia powinniśmy zapamiętać to, czego nauczyliśmy się tutaj przez ten tydzień. Wszyscy wykonaliśmy wspaniałą pracę – nie można temu zaprzeczyć. Mieliśmy doskonałych nauczycieli, atmosfera była wspaniała i wszyscy zostaliśmy olśnieni prawdą Kredytu Społecznego. Dlatego wszyscy jesteśmy bardzo szczęśliwi i powinniśmy wrócić do naszych domów zadowoleni!

Ale, siostry i bracia, musimy sobie zadać następujące pytania: „Czy wystarczy być zadowolonym? Czy po pewnym czasie to, czego się tu nauczyliśmy nie zatrze się w pamięci? I to światło Kredytu Społecznego, z którego jesteśmy tak zadowoleni, i nie bez racji, jeśli nie uczynimy żadnego wysiłku, by coś z tym zrobić, zanim znów nas nie ogarnie monotonna rutyna naszego codziennego życia, czy nie stanie się jeszcze jednym dokumentem odłożonym na półkę? Czy ten przekaz nie jest dla nas tak bardzo ważny czy niezbędny, że za wszelką cenę nie powinniśmy zapewnić tego, by nie został on zapomniany czy zaniedbany?”.

Bez wahania myślę, że pierwszą rzeczą, którą wszyscy musimy uczynić, to podziękować Bogu. Musimy powiedzieć sobie: „Tak, byliśmy w Kanadzie i spotkaliśmy Chrystusa! Tak, Chrystus był z nami, On jest z nami i to On dał nam Swoje przesłanie!”. I to przesłanie musimy realizować… ale jak ono dokładnie brzmi? Wszyscy właśnie słyszeliśmy słowa psalmisty:

W dzisiejszej Ewangelii św. Marka słyszeliśmy piękny fragment, który jest wart powtórzenia, jako że, jak wiecie, „matką” wszelkiej wiedzy jest powtórzenie. Oto on:

Jezus dobrze znał faryzeuszy. Ciągle się musiał bronić przed ich atakami. Tym razem przechodzi On natychmiast do rzeczy. Oczywiście mycie rąk jest właściwe, jest to ich dobra tradycja, ale to nie tymi tradycjami powinniśmy się kierować. Dużo ważniejsze są prawa Boże. Mówi On im, żeby oczyścili swoje serca, swoje wnętrze. Oto, co musi zostać oczyszczone, o co trzeba się troszczyć. Następnie Jezus mówi:

Śledząc uważnie relacje zachodzące między Jezusem a faryzeuszami i uczonymi w Piśmie, dostrzegamy ciągle ten sam motyw: Jezus zarzuca im ich „fałszywość” i to, że nie ma w nich Prawdy. Jezus NIGDY nie może znosić tego, co nie jest prawdą, gdyż On jest Drogą, Prawdą i Życiem. Prawda NIE może tolerować kłamstwa.

Dlatego Jezus mówi wprost faryzeuszom, że są hipokrytami. Tak więc nazwanie dziś kogoś „faryzeuszem” nie jest rzeczą szlachetną, ale jest zniewagą. Dawniej w tradycji religijnej, faryzeusze uchodzili za ludzi godnych szacunku i poważania, aż do czasów Jezusa, kiedy to faryzeusz stał się synonimem hipokryty. Jezus ich gani:

Drodzy bracia i siostry, nad przesłaniem, które przynosi nam Jezus w dzisiejszej Ewangelii powinniśmy zastanowić się pod wieloma aspektami. Kiedy pomyślimy o wszystkim, czego nauczyliśmy się tego tygodnia, możemy uczynić porównanie, uświadamiając sobie, że dzisiejszymi faryzeuszami są bankierzy!

To prawdziwi faryzeusze przedstawiający nam projekty, które wydają się piękne i fantastyczne. Stwarzają iluzję, że niosą nam „życie”, pożyczając pieniądze za które możemy realizować wielkie projekty i spełnić wiele dobrych czynów, ale większość nie wie, że za tymi pieniędzmi kryje się śmierć, a nie życie. Nigdy nie spłacimy tych długów, umrzemy w długach i zaczniemy umierać z głodu. Pożyczając wam pieniądze zawsze będą mówić: „To, co dla was robimy, jest dobre”. A wy, jak głodne ryby, połykacie haczyk.

Drodzy bracia i siostry, przypomnijcie sobie pierwszą encyklikę papieża Benedykta XVI, Deus caritas est – Bóg jest miłością i jego następną encyklikę Caritas in veritate – Miłość w prawdzie. Często robimy rzeczy wierząc, że czynimy je z miłości. Ale czy naprawdę jesteśmy motywowani miłością, prawdą? Częściej jest to „fałsz” i hipokryzja, z czego my nie zdajemy sobie sprawy.

Wiecie, w jakiej rzeczywistości żyjemy w Afryce. Rozpoczęto kampanię promującą prezerwatywy:

Nawet papież Benedykt XVI został w to wciągnięty, ale stanął w opozycji (w marcu 2011 r., w czasie swojej podróży do Kamerunu i Angoli) i zapłacił za to. Zorganizowano przeciw niemu ostrą kampanię, a belgijski wicepremier domagał się nawet wszczęcia przeciwko Papieżowi postępowania sądowego. Na promocję prezerwatyw przeznaczono miliony dolarów. A to wszystko działo się nie po to, aby ratować nam życie, ale żeby sprzedać nam produkt.

Patrząc na dzisiejszych faryzeuszy i widząc, co się dzieje w Kongo, można odnieść wrażenie, że faryzeusze są bardziej „humanitarni”! Można powiedzieć, że ONZ robi w Kongo wszystko, żeby ocalić ludzi i nie dopuścić do wojny. Ale prawda jest taka, że utrzymanie całej machiny Narodów Zjednoczonych w naszym kraju zadłuża mieszkańców Kongo na miliony dolarów. Co więcej, kiedy ludzie się biją, żołnierze ONZ nie interweniują i nie robią nic, żeby zapobiec walkom. Ci sami żołnierze akceptują najbardziej brutalne działania innych żołnierzy wymierzone przeciwko Kongijczykom. Nie dość, że kongijskie kobiety są gwałcone przez żołnierzy, co jest przestępstwem, ale gorsze od tego jest to, że żołnierze zakażeni wirusem AIDS są wysyłani na „misje” przez ONZ, żeby systematycznie gwałcić możliwie jak najwięcej kobiet, atakując w ten sposób najbliższą przyszłość tego społeczeństwa.

Oto z jakim cynizmem udają czynienie dobra! To nie jest prawdziwa, to jest fałszywa pomoc! To jest faryzeuszostwo. Oni wszyscy są agentami śmierci…

My także jesteśmy faryzeuszami; faryzeusz drzemie w każdym z nas. W każdym z nas jest także złotnik (nawiązując do tekstu Louisa Evena, w którym złotnik stał się bankierem). Musimy się sobie przypatrzeć z bliska, spojrzeć na nasze uczynki i ocenić, czy są one rzeczywiście spełniane w prawdzie. Że czyny są prawdziwie dokonywane z miłości, a nie z naszego egoizmu.

Kiedy przyjrzymy się sobie, widzimy, że nie odbiegamy od faryzeuszy. Przecież faryzeusze, ta wielka finansjera, nie działa sama, my z nią współpracujemy. Bankierzy działają w porozumieniu z politykami, a także z nami, ludźmi nieuświadomionymi, którzy zgadzają się, by ich dzieci brały udział w wojnach, wierząc, że to jest dla ich dobra. Czyli każdy z nas w jakiś sposób ponosi winę. Spójrzcie na nasze telefony i komputery; mamy na sobie krew ofiar wojny w Kongo. Mamy na sobie krew wszystkich kobiet, które są gwałcone i mordowane, także tych, które zmarły z powodu AIDS. A wszystkiemu winien jest koltan2, źródło tantalu używanego do wytwarzania wszelkiego rodzaju aparatury elektronicznej, jak telefony komórkowe i laptopy. To on jest prawdziwym powodem wojny w Republice Demokratycznej Kongo, eksploatacji jego mieszkańców, ich bałkanizacji i ich wyniszczenia, aż do całkowitego rozkładu państwa.

Drodzy bracia i siostry, prośmy Boga żeby nam pomógł, żeby Kredyt Społeczny stał się rzeczywistością. Nawet wtedy musimy zachować ostrożność, bo Kredyt Społeczny nie jest magicznym lekiem uzdrawiającym, nie jest panaceum na wszystkie bolączki. Kredyt Społeczny musi zostać wprowadzony przez człowieka i ten człowiek musi go stosować w prawdzie. Więc jeśli nie jest stosowany w prawdzie, może nawet pogorszyć sytuację.

Módlmy się za Pielgrzymów św. Michała. Niech Bóg da im siłę i odwagę, by mogli kontynuować tę walkę. Niech staną się nieocenionym narzędziem, czołówką w rękach Kościoła w walce o sprawiedliwość, prawdę i miłość.

Procesja z Najświętszym Sakramentem na ulicach Rougemont po niedzielnej Mszy św. 2 września 2012 r.

Módlmy się za wszystkich ludzi, którzy są ofiarami bankierów, tu, na Zachodzie i w naszym kraju, w Afryce.

Módlmy się za nasze dzieci... żeby miały możność rozwoju w środowisku chrześcijańskim, co doprowadzi je do pełni dojrzałości chrześcijanina, aby w przyszłości stały się bojownikami o sprawiedliwość, prawdziwymi bojownikami o Królestwo Boże wśród nas. Amen.