Cytat
Jesteśmy wdzięczni wydawcom Washington Post, New York Times, Time Magazine i innym wielkim publikacjom, których menadżerowie uczestniczyli w naszych spotkaniach i dotrzymali swych obietnic zachowania dyskrecji przez blisko 40 lat. Byłoby dla nas niemożliwością zrealizowanie naszego planu budowy światowego rządu, jeśli bylibyśmy w tym czasie przedmiotem zainteresowania prasy. Dziś jednak świat jest już dużo bardziej wyrafinowany i przygotowany do organizacji rządu światowego. Idea ponadnarodowej suwerenności elit intelektualnych i światowych bankierów jest z całą pewnością korzystniejsza od narodowego samostanowienia praktykowanego w minionych stuleciach.
David Rockefeller
Statystyki
Uaktualnienie: 12.04.2020
Jeżeli polubiłeś tę stronę,
wypełnij, proszę, formularz.
Michael marzec-kwiecień 2010

Czy "Kredyt Społeczny" powinien być traktowany poważnie?

W swojej nowej książce „W obronie ludzkiej godności. Eseje na temat sprawiedliwej trzeciej drogi. Perspektywa prawa naturalnego” Michael D. Greaney poświęca rozdział „Krytyce Kredytu Społecznego” twierdząc, że teoria ekonomiczna, czy „system” rozwinięty przez majora Clifforda H. Douglasa w latach 1920-tych jest niezgodny z katolicką nauką społeczną.

Mimo to „plan” Douglasa, zwłaszcza później rozwinięty przez wielkiego francusko-kanadyjskiego świeckiego działacza katolickiego Louisa Evena i zastępy jego uczniów, włączając byłego burmistrza Montrealu, jest ideą, której popularność rośnie na świecie i została zastosowana przez takie kraje jak Filipiny i Madagaskar. Idea ta została entuzjastycznie wsparta przez Jego Eminencję kardynała Bernarda Agré, emerytowanego arcybiskupa Archidiecezji Abidżanu z Wybrzeża Kości Słoniowej, na konferencji akcji społecznej w Quebeku w lecie 2009 r. i rekomendowana jako realne rozwiązanie ekonomicznego chaosu ogarniającego teraz większą część świata.

„Kredyt Społeczny” był także tematem przychylnych artykułów opublikowanych ostatnio w brytyjskim czasopiśmie „New Science”, jak również przez Centrum Badań nad Globalizacją przy Uniwersytecie w Ottawie.

W przemówieniu wygłoszonym w czerwcu 2009r. do członków świeckiego ruchu założonego przez Louisa Evena, Pielgrzymów św. Michała z Rougemont w prowincji Quebec, zatytułowanym „Lekcje Kredytu Społecznego oparte są na nauce społecznej Kościoła”, kardynał Agré, który pracuje w Papieskiej Radzie Sprawiedliwości i Pokoju wyjaśnił, jak nauczanie Kredytu Społecznego pozostaje w całkowitej zgodzie z „Kompendium nauki społecznej Kościoła” i powiedział, że chciałby, żeby Pielgrzymi św. Michała mieli stałą siedzibę w Rzymie.

Kardynał Agré był jednym z czterech kardynałów, którym papież Jan Paweł II powierzył napisanie „Kompendium nauki społecznej Kościoła”.

Kiedy studiujemy dziesięć lekcji Kredytu Społecznego, powiedział kardynał, pochodzą one bezpośrednio z myślenia zawartego w «Kompendium nauki społecznej Kościoła». Możemy w pełni odczuć zawartość nauki społecznej i zastosowanie Ewangelii w tych dziesięciu lekcjach. Uważam, że musimy zwrócić na to więcej uwagi... W Kompendium mamy kopalnię złota, która gromadzi wszystko, co wielcy Papieże powiedzieli na temat społeczeństwa, zaczynając od tych, którzy mówili najwięcej: Piusa XI, Piusa XII, Jana XXIII, Pawła VI, który także dużo pisał i Jana Pawła II. Wszystko to razem tworzy naukę społeczną Kościoła. Musimy o tym pamiętać.

Pieniądze nie zostaną odrzucone, ale powinny być zarabiane uczciwie i trzeba być tu ostrożnym. Zostawię was z takim stwierdzeniem: ‘Nie możemy honorować pieniędzy zarobionych nieuczciwie’. Oznacza to, że dzisiaj wszystkie banki tworzą pieniądze, ale istnieją pieniądze czyste i brudne. Brudne pieniądze nie tworzą niczego, brudne pieniądze z prostytucji, wszelkiego rodzaju zła, którego nie możemy nazwać. Taka jest rzeczywistość: banki tworzą pieniądze. Wszystkie pieniądze, które otrzymują banki są pieniędzmi czystymi i zarobionymi, ale pieniądze, które banki tworzą z niczego są brudnymi pieniędzmi...

Nie honorujmy pieniędzy, które są nieuczciwie zarobione jak też nieuczciwie wykorzystywane, ponieważ pieniądze nieuczciwie wykorzystywane stają się szkodliwe. Czytamy na ten temat w ‘Dziesięciu lekcjach Kredytu Społecznego’ i innych pracach.

Tak jak wszyscy inni, przybyłem poszukując nadziei. Mam nadzieję, że nieważne, co stanie na przeszkodzie, ale dzięki mówieniu, nauczaniu, tworzeniu kółek naukowych, złamiemy w końcu to żelazne prawo pieniądza i międzynarodowych domów finansowych, które kontrolują nas wszystkich. Odniesiemy sukces, to jest pewne...

Kardynał Agré zgodził się napisać wstęp do nowego polskiego wydania książki Louisa Evena na temat Kredytu Społecznego, żeby pokazać swoje poparcie dla ruchu Kredytu Społecznego promowanego przez Pielgrzymów św. Michała.

Wszak idee Kredytu Społecznego Douglasa i Evena stały się nieomal prawem w Stanach Zjednoczonych w 1932 r. poprzez przyjęcie przez Izbę Reprezentantów uregulowań znanych jako „Ustawa Goldsborough”, od nazwiska kongresmana ze stanu Maryland, T. Allana Goldsborough. Ustawa ta została odrzucona w senacie po ostrym sprzeciwie prezydenta Roosevelta i dyrektorów Rezerwy Federalnej.

W. E. Turner pisał w książce Stabilny pieniądz: Konserwatywna odpowiedź kręgom biznesowym (Stable Money: A Conservative Answer to Business Cycles, 1966):
Przytłaczająca większość Kongresu USA (289 do 60) opowiedziała się za tą ideą już w 1932 r. i odtąd w tej czy innej formie nie ustępowała. Tylko daremna nadzieja, że pewny siebie nowy prezydent (Roosevelt) może przywrócić dobrobyt bez odrzucania systemu pieniądza kredytowego, który odziedziczyła Ameryka, uniemożliwiła przyjęcie Kredytu Społecznego jako prawa na tej ziemi. W 1936 r., kiedy New Deal (rozwiązanie Roosevelta) okazał się niezdolny do skutecznego uporania się z depresją, orędownicy Kredytu Społecznego znów urośli w siłę. Ostatnia znacząca próba jego wprowadzenia pojawiła się w 1938 roku...

Jednym ze zwolenników w senacie był Robert L. Owen z Oklahomy, senator w latach 1907-1925 (dyrektor banku narodowego przez 46 lat), który oświadczył w Izbie Reprezentantów 28 kwietnia 1936 r.:
...ustawa, którą on (Goldsborough) potem przedstawił, przy aprobacie Komisji Bankowości Waluty Izby Reprezentantów — uważam, że był to praktycznie jednomyślnyraport. Debatowano nad tym dwa dni w Izbie,bardzo prosta ustawa, proklamująca, że polityką StanówZjednoczonych będzie przywrócenie i utrzymaniewartości pieniądza oraz polecenie SekretarzowiSkarbu i urzędnikom zarządu Rezerwy Federalnej i banków Rezerwy wprowadzenia w życie tej polityki.To było wszystko, i to wystarczyło i ustawę przyjętonie głosami zwolenników. 117 republikanów głosowałoza ustawą (która była przedstawiona przez demokratę)i przeszła ona w stosunku 289 do 60, az tych 60, którzy głosowali przeciwko, tylko 12, z woliwyborców, pozostaje w Kongresie.

Ustawa została odrzucona przez senat, ponieważnie była dostatecznie zrozumiana. Nie było odpowiedniejdyskusji publicznej na jej temat. Nie istniałateż zorganizowana opinia publiczna popierająca ustawę.

Zlikwidować dług

Podstawowym założeniem Kredytu Społecznego jest to, że pieniądze powinny służyć, a nie panować, a rządy odpowiadają za zapewnienie wystarczającej ilości stabilnych pieniędzy w obiegu. Louis Even pisał w swoim arcydziele „Pod znakiem obfitości”:
Kredyt Społeczny zerwał zasłonę, która ukrywała pieniądze jako coś prawie świętego i nietykalnego. Czyni on z pieniędzy zwykłego sługę, a nie pana — boga, który dyktuje, zezwala czy zabrania.

Kredyt Społeczny utrzymuje, że wszystko, co jest fizycznie możliwe i słusznie wymagane, przez sam ten fakt, musi być możliwe finansowo. Jeśli możliwe jest wybudowanie domów, dróg i systemów kanalizacyjnych, to musi być finansowo możliwa zapłata za niezbędną pracę i materiały potrzebne do ich wybudowania. Jeśli jest to niemożliwe, wtedy trzeba uznać, że to system monetarny panuje nad człowiekiem, a nie człowiek nad swoim systemem monetarnym. A ponieważ pieniądze nie składają się z niczego więcej niż wyrytych czy wydrukowanych cyfr lub inaczej zapisanych liczb w księdze bankowej, to więcej niż głupotą i absurdem, to zbrodnią jest istnienie bezdomnych rodzin i miast pozbawionych usług komunalnych tylko z powodu braku cyfr...

We wstępie do „Propozycji Kredytu Społecznego wyjaśnionych w dziesięciu lekcjach i rozpatrzonych w świetle nauki społecznej Kościoła”, dostępnych w internecie, Alain Pilote pisał:
Kredyt Społeczny nie tworzyłby zarówno dóbr jak i potrzeb, ale wyeliminowałby wszystkie sztuczne przeszkody między nimi, między produkcją a konsumpcją,między pszenicą w elewatorach a chlebem na stole. Przeszkodą jest dzisiaj — przynajmniej w krajach rozwiniętych — wyłącznie porządek finansowy, przeszkoda monetarna. System finansowy nie pochodzi ani od Boga, ani od natury. Ustanowiony przez ludzi, może zostać przystosowany tak, by służył ludziom i nigdy więcej nie przynosił im problemów.

W tym celu Kredyt Społeczny przedstawia konkretne propozycje. Choć bardzo proste, niemniej propozycje te oznaczają rzeczywistą rewolucję. Kredyt Społeczny przynosi wizję nowej cywilizacji, jeśli przez cywilizację rozumiemy relacje człowieka z jego bliźnimi i warunki życia ułatwiające każdemu rozkwit jego osobowości.

W systemie Kredytu Społecznego nie będziemy więcej borykali się z problemami natury ściśle finansowej, które nieustannie nękają administrację publiczną, instytucje, rodziny i które zatruwają stosunki między poszczególnymi ludźmi. Finanse nie będą niczym więcej, niż systemem księgowym, wyrażającym w liczbach relatywną wartość dóbr i usług, ułatwiającym mobilizację i koordynację energii potrzebnej na różnych poziomach produkcji do uzyskania skończonych towarów i rozprowadzającym środki dla WSZYSTKICH konsumentów, pozwalające na swobodny i indywidualny wybór tego, co jest dla nich odpowiednie spośród oferowanych dóbr lub możliwe do natychmiastowej realizacji...

Każdemu obywatelowi zostanie zapewnione bezpieczeństwo ekonomiczne jako prawo przysługujące z urodzenia. Jako członek społeczności, będzie cieszył się on przez całe życie ogromnym kapitałem społecznym, który stał się głównym czynnikiem współczesnej produkcji. Na ten kapitał składają się między innymi zasoby naturalne, które są dobrem wspólnym, społeczeństwo z jego przyrostem naturalnym, suma odkryć wynalazków oraz postęp technologiczny, co jest wciąż rosnącym dziedzictwem poprzednich pokoleń...

Aneks do książki Louisa Evena „Pod znakiem obfitości. Nowa koncepcja ekonomiczna — Kredyt Społeczny” zawiera pełny raport komisji dziewięciu teologów, których poproszono o stwierdzenie, czy któryś z elementów Kredytu Społecznego nie był skażony socjalizmem czy komunizmem i był wart bliskiej uwagi.

We wstępie do polskiego wydania książki Evena z 1993 r. biskup Zbigniew Józef Kraszewski napisał:
Katolicy nauczyli się ze społecznej nauki Kościoła, że jest to droga pomiędzy socjalizmem a kapitalizmem. Przez wiele lat nauka ta była rozpowszechniana w Kanadzie i znana jest jako teoria Kredytu Społecznego. Książka Louisa Evena Pod znakiem obfitości, którą przedstawiam polskim Czytelnikom, jest naświetleniem katolickiej nauki społecznej, która jest dobra nie tylko dla Kanadyjczyków. Książka ta zawiera wiele pouczających tematów dla każdego, kto ją czyta i kto jest otwarty na problemy społeczne. Książka ta nie została napisana jedynie dla wielkich teoretyków i uczonych, ale dla każdego. Oto dlaczego jest ona cenna dla Polaków, zwłaszcza w czasie drugiego cudu nad Wisłą, który obecnie przeżywamy. (Cud upadku komunizmu.) Polska cudownie odniosła sukces w odzyskaniu swojej wolności i suwerenności. Po dewastacji komunizmu, który trzymał nas w niewoli przez tak wiele lat, mamy obowiązek wyboru właściwej drogi sprawiedliwości społecznej opartej na nauce katolickiej. Myślę że książka ta w wielkim stopniu pomoże to osiągnąć. Zawierzam wszystkich Czytelników opiece Naszej Pani Zwycięskiej, która króluje w konkatedrze na Kamionku w Warszawie.
Paul Likoudis
Zauważyłeś/aś literówkę lub błąd ortograficzny? Powiadom o tym...

0 komentarzy | skomentuj
Skomentuj
Treść
Podpis
E-mail (nie będzie widoczny)
Antybottrzy + dwa = (liczba/cyfra)