Dlaczego wciąż brak nam pieniędzy?

Niewiarygodna historia Banku Rolnego

Innym pouczającym przykładem potęgi kredytu jest olśniewający rozwój Banku Rolnego Nowej Południowej Walii.

Do roku 1948 Bank Rolny był bankiem oszczędnościowym. W 1947 roku posiadał 56 filii z majątkiem ocenianym na 1.327.430 dolarów, dysponujących aktywami na łączną sumę 74 milionów dolarów.

Następnie, w roku 1948, nastąpiła dramatyczna zmiana. Federalny rząd laburzystowski, którego premierem był Chifley, wniósł projekt ustawy o nacjonalizacji banków komercyjnych Australii.

To zaalarmowało Rząd Stanowy Nowej Południowej Walii — rząd laburzystowski — i w czasie gdy parlament rozpatrywał projekt pana Chifley'a, laburzystowski rząd Nowej Południowej Walii, w ciągu jednodniowej sesji Parlamentu, przeprowadził bardzo krótki projekt ustawy poprzez wszystkie wymagane etapy.

Ustawa zmieniała statut Banku Rolnego, jako banku oszczędnościowego, w bank emisyjny, to znaczy, w bank mający możność TWORZENIA KREDYTU.

W ciągu paru lat od czasu, gdy bank Rolny stał się bankiem emisyjnym, jego aktywa wzrosły w sposób zdumiewający.

Nabyto cenne narożne place budowlane w Sydney i we wszystkich głównych miastach kraju.

W roku 1956 bank posiadał 110 filii, a jego aktywa wzrosły gwałtownie do sumy 138 milionów dolarów, zaś wykazywane rezerwy — do ponad 20 milionów dolarów.

Żaden rodzaj działalności gospodarczej czy przemysłowej nie może się równać z bankami, gdy chodzi o nabywanie majątku.

Na przykład, majątek Colonial Sugar Refining Company nie przekraczał w 1956 roku 120 milionów dolarów. Towarzystwo to jest korporacją obejmującą całą Australię — jest to największa firma produkująca cukier na południowej półkuli; posiadająca liczne podległe firmy, wytwarzające materiały budowlane, chemikalia i leki.

Inne przykłady to wielka Broken Hill Proprietary — fundament australijskiego przemysłu hutniczego żelaza i stali. Ma ona swe filie w całej Australii. Jej posiadłości były w tym czasie warte 110 milionów dolarów. Posiadłości General Motors — Holden wynosiły w grudniu 1955 roku 94 miliony dolarów.

Czy nie wydaje się zupełnie fantastyczne, że bank, który zatrudnia 100 urzędników, dysponujący urządzeniami technicznymi na poziomie maszyny do pisania i kalkulatora, którego najbardziej imponującymi budynkami są biurowce, nieznany opinii publicznej poza własnym krajem, potrafi zwiększyć swoje posiadłości w stopniu znacznie przekraczającym nasze największe organizacje przemysłowe i dokonuje tego w ciągu tak niewielu lat?

Czy nie wydaje się czymś niedorzecznym, że instytucja, która nie produkuje niczego poza cyframi w rejestrach księgowych, może wejść w posiadanie majątku większego niż nasze największe przedsiębiorstwa przemysłowe, zatrudniające tysiące ludzi we wszystkich Stanach, od których fizycznej produktywności zależy cała gospodarka Australii?

Jest to niezwykle pouczający przykład POTĘGI KREDYTU — największej potęgi na świecie.

Gdy jakiś naród raz to zrozumie i zdecyduje się z niej skorzystać, nie pozwalając na zakładanie sobie kajdanów długu i opodatkowania, gdy zdobędzie się na rozum polityczny, aby używać tego ogromnego potencjału śmiało i mądrze, jako siły konstruktywnej i wyzwalającej, naród taki wysunie się na czoło, rozwiąże sprawnie i zadowalająco swoje wielkie problemy; dotkliwe brzemiona zadłużenia i opodatkowania zostaną stopniowo zdjęte z ludzkich barków, pozwalając im nareszcie wyprostować zgięty kark i wznieść głowę ku Niebiosom w dziękczynnym geście.